>> yehey!!bukas ay uuwi na kami!! At ito ang araw ng aming final examination sa academic at non-academic! Salamat at naging Kitchen Personnel na ako at hindi ako kasali sa jogging! Bwahaha! Pero ang problema ko, na-atasan ako sa kusina ngunit hindi ako marunong magluto. Heler! Isipin mo naman, ang laki-laki kaya ng frying pan at ng kaldero. Hindi ako marunong mag-estimate. Ayaw ko naman na kumain ang mga classmates ko ng sunog o di kaya’y sunog na kanin. Salamat talaga at ang mga kasama ko ay marunong magluto. Talagang sarap na sarap sa pagkain ang mga classmates ko, maging ako ay nasarapan din sa luto. Habang kumakain si Sir Pillo kasama si Sir Dagon at Sir Baogbog, tinawag niya ako at sinabihan na i-entertain ko raw sila. Kaya naman, kahit hindi kagandahan ang aking boses, hinandogan ko sila ng isang kanta. Pero hindi pa sila nakontento kaya naman, inalayan ko sila ng isang sayaw. Spaghetti nga ang aking sinayaw at natuwa sila dahil sabi nga nila, malambot daw ang aking katawan. Siyempre, flattered daw ko eh! Jeje..
Habang nasa kusina, nag-aaral kami dahil maya-maya na lang ay may pagsusulit na kami. Ilang minuto ang nakalipas at pinatawag ako ni Sir Lagos at pinasayaw niya ako sa harap ni Sir Cordova! No choice kaya sumayaw ulit ako. Kakahiya talaga pero parang nawala ang hiya ko dahil sinabi naman ni Sir Lagos na malambot ang katawan ko! Flattered napud ko! Jeje
Pagkatapos n gaming trabaho sa kusina, panahon na para sa aming final examination sa drllings. Magaling ang ipinakitang performance ng aking mga naunang classmates. Tila sanay na sanay na sila. Ako na naman ang nag-cocomand sa kanila. Nakaramdam talaga ako ng matinding niyerbyos dahil hindi talaga ako nakapag-ensayo. Kung tutuusin, on the spot talaga ang gagawin kong iyon. Kaya sabi ko sa sarili ko, kayak o ito.
Mag-uumpisa na at ako na nga ang magiging flight leader sa pagkakataong iyon! Pagsabi kong “Lipaw humanay!” nagulat ang aking mga kasamahan dahil talagang malakas ang aking boses at malinaw ang pag-cocomand. Habang lumalakad na kami, nakalimutan ko ang aking dapat sasabihin ngunit tinuruan naman ako ng aking mga kasamahan kaya ayos na ayos ang lahat. Ang problema lang sa akin ay ang palangiti kong mukha! Hindi naman talaga maiiwasan eh! Alam niyo naman, smiling face talaga ako! Pero at least natapos ko na.. Bahala na!
Tanghali na noon at nakita ako ni Sir Pillo. Pinadala niya sa akin ang kanyang bag na may laman na baril. Hindi ko raw ito tatanggalin hanggang hindi niya sinasabi kaya kahit saan akong magpunta, dala-dala ko ito. Tinanong nga ako ni sir Salanio kung bakit may dala-dala aong bag. Sabi niya na excited na raw akong umuwi! hehE!!
Dumating na ang oras ng aming exam sa academic. Sa katunayan, hindi ako nakapag-aral ng mabuti! Pero kahit anong mangyari, go with the flow pa rin ako! Medyo nalito nga ako sa mga tanong kaya naman baliktad-baliktad ang mga naisagot ko. Ok lang iyon kasi ang motto ko, bahala na mababa ang score basta may mas mababa pa sa akin, ayos na! hehe..
At ito na ang huling gabi namin sa Rajah Buayan Air Station. Sa huling pagkakataon, nagsalita kami sa harap ng aming mga classmates at nagsalita ukol sa mga saloobin namin. Nang ako’y magsalita, marami talaga akong pinasalamatan lalo na ang mga taong tumutulong sa ain sa pag-ubos ng aking pagain, umaalalay sa akin kung ako’y nahihilo, sa mga taong nagpahiram sa akin ng kanilang sapatos at siyempre, humingi rin ako ng tawad sa aking napahamak noong 2nd night naming doon sa training. Pagkatapos noon ay pinapahanda na kami sa aming mga gamit. Pinaliligpit na ang mga damit naming. Yes!! Makakauwi na rin kami bikas! Medyo mahimbing talaga ang aking pagkakatulog dahil sa wakas, uwian time na bukas! Hehe
Habang nasa kusina, nag-aaral kami dahil maya-maya na lang ay may pagsusulit na kami. Ilang minuto ang nakalipas at pinatawag ako ni Sir Lagos at pinasayaw niya ako sa harap ni Sir Cordova! No choice kaya sumayaw ulit ako. Kakahiya talaga pero parang nawala ang hiya ko dahil sinabi naman ni Sir Lagos na malambot ang katawan ko! Flattered napud ko! Jeje
Pagkatapos n gaming trabaho sa kusina, panahon na para sa aming final examination sa drllings. Magaling ang ipinakitang performance ng aking mga naunang classmates. Tila sanay na sanay na sila. Ako na naman ang nag-cocomand sa kanila. Nakaramdam talaga ako ng matinding niyerbyos dahil hindi talaga ako nakapag-ensayo. Kung tutuusin, on the spot talaga ang gagawin kong iyon. Kaya sabi ko sa sarili ko, kayak o ito.
Mag-uumpisa na at ako na nga ang magiging flight leader sa pagkakataong iyon! Pagsabi kong “Lipaw humanay!” nagulat ang aking mga kasamahan dahil talagang malakas ang aking boses at malinaw ang pag-cocomand. Habang lumalakad na kami, nakalimutan ko ang aking dapat sasabihin ngunit tinuruan naman ako ng aking mga kasamahan kaya ayos na ayos ang lahat. Ang problema lang sa akin ay ang palangiti kong mukha! Hindi naman talaga maiiwasan eh! Alam niyo naman, smiling face talaga ako! Pero at least natapos ko na.. Bahala na!
Tanghali na noon at nakita ako ni Sir Pillo. Pinadala niya sa akin ang kanyang bag na may laman na baril. Hindi ko raw ito tatanggalin hanggang hindi niya sinasabi kaya kahit saan akong magpunta, dala-dala ko ito. Tinanong nga ako ni sir Salanio kung bakit may dala-dala aong bag. Sabi niya na excited na raw akong umuwi! hehE!!
Dumating na ang oras ng aming exam sa academic. Sa katunayan, hindi ako nakapag-aral ng mabuti! Pero kahit anong mangyari, go with the flow pa rin ako! Medyo nalito nga ako sa mga tanong kaya naman baliktad-baliktad ang mga naisagot ko. Ok lang iyon kasi ang motto ko, bahala na mababa ang score basta may mas mababa pa sa akin, ayos na! hehe..
At ito na ang huling gabi namin sa Rajah Buayan Air Station. Sa huling pagkakataon, nagsalita kami sa harap ng aming mga classmates at nagsalita ukol sa mga saloobin namin. Nang ako’y magsalita, marami talaga akong pinasalamatan lalo na ang mga taong tumutulong sa ain sa pag-ubos ng aking pagain, umaalalay sa akin kung ako’y nahihilo, sa mga taong nagpahiram sa akin ng kanilang sapatos at siyempre, humingi rin ako ng tawad sa aking napahamak noong 2nd night naming doon sa training. Pagkatapos noon ay pinapahanda na kami sa aming mga gamit. Pinaliligpit na ang mga damit naming. Yes!! Makakauwi na rin kami bikas! Medyo mahimbing talaga ang aking pagkakatulog dahil sa wakas, uwian time na bukas! Hehe
No comments:
Post a Comment